تأثیر انطباق‌پذیری مسیر شغلی بر تمایل به ترک شغل کارکنان با در نظر گرفتن نقش میانجی سریالی متغیرهای رضایت شغلی و استرس شغلی

تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر متغیر انطباق‌پذیری مسیر شغلی بر تمایل به ترک شغل کارکنان با در نظر گرفتن نقش میانجی سریالی متغیرهای رضایت شغلی و استرس شغلی طراحی گردیده است. نوع تحقیق بر اساس هدف، کاربردی و بر اساس ماهیت و روش اجراء، توصیفی، همبستگی و با توجه به مطالعه تأثیر متغیرها به نوعی از شیوه علّی است. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان شاغل در شرکت گلتاش، تولیدکننده محصولات آرایشی و بهداشتی، است که 393 نفر بوده و حجم نمونه به روش تحلیل توان آماری به کمک نرم‌افزار SPSS SamplePower برابر 212 نفر در نظر گرفته شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌های تحقیق از نرم‌افزارهای SPSS و SmartPLS استفاده گردیده است. یافته‌های پژوهش حاکی از این است که رضایت شغلی و استرس شغلی به صورت سریالی و پیوسته به عنوان متغیر میانجی در رابطه بین انطباق‌پذیری مسیر شغلی و تمایل به ترک شغل عمل می‌نمایند. در این رابطه نقش میانجی رضایت شغلی تأیید و نقش میانجی استرس شغلی تأیید نگردیده و همچنین رابطه مستقیم انطباق‌پذیری مسیر شغلی و تمایل به ترک شغل تأیید نشده است. نتایج این پژوهش می‌تواند مورد استفاده مدیران سازمان مورد مطالعه و همچنین شرکت‌های تولیدکننده محصولات آرایشی و بهداشتی قرار گیرد.